به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از بوشهر، در استان بوشهر ۳۹۸ بقعه متبرکه و ۲۵۰ امام‌زاده وجود دارد که این بقاع از ظرفیت‌های مهم گردشگری مذهبی برای این استان محسوب می‌شوند، اما با وجود اهمیت گردشگری سیاحتی در استان بین گردشگران، بُعد گردشگری زیارتی کمتر مورد توجه قرار گرفته و با وجود این تعداد بقعه متبرکه و امام‌زاده در این خطه، کمتر کسی و کمتر گردشگری است که اطلاع دقیقی از این بقعه‌ها داشته باشد، بنابراین خبرگزاری حوزه در پرونده‌ای ویژه، به‌معرفی امامزادگان و بقاع متبرک استان با هدف شناساندن بهتر آن به مخاطبان پرداخته است.

امامزاده عبدالمهیمن(ع)

از معتبرترین زیارتگاه‌های استان بوشهر حرم مطهر امامزاده عبدالمهیمن (ع) است که در محله‌ امامزاده و ۱۲ کیلومتری جنوب شهر بوشهر و در نزدیکی منطقه‌ «ریشهر قدیم» قرار دارد.

امامزاده عبدالمهمین(ع)، بنای بسیار قدیمی متعلق به دوران قاجار است، بر اساس شجره‌نامه‌ای که بر دیوار حرم آویزان شده این چنین آمده است که، صاحب بقعه، از نسل حضرت ابوالفضل بن العباس(ع) می‌باشد و نسبش چنین است: عبدالمهیمن(ع) بن ابوعلی عبیدالله بن علی بن ابراهیم بن الحسن بن عبدالله بن العباس بن علی بن ابیطالب(ع).

عبدالمهیمن(ع)، سیدی فقیه و پاکیزه‌ سیرت بوده است که در زمان خلافت هارون الرشید عباسی به مصر و سپس به ایران مهاجرت کرده و در بوشهر ساکن شده است و در همان‌جا در سال ۳۱۲ هجری قمری درگذشت. امامزاده عبدالمهیمن(ع) به دلیل احترام خاصی که مردم این دیار به آن قائل هستند، اجناس با ارزش تاریخی و قدیمی متعددی از طرف افراد برجسته‌ای به این امامزاده اهدا گردیده که نشان‌ دهنده‌ قدمت تاریخی و اعتبار بالای آن نزد مردم استان به ویژه شهر بوشهر دارد.

صحن مقدس امام‌زاده شب‌های پنج‌شنبه و جمعه محل تجمع عاشقان اهل بیت(ع) و زائران زیادی است که جهت قرائت دعای کمیل در آن‌جا گرد هم می‌آیند، از زمان‌های قدیم هر سال مراسم دعای پرفیض عرفه به صورت متمرکز در این مکان مقدس برگزار می‌گردد.

بنای اصلی این امامزاده بر اثر زلزله تخریب شده و بعدها بازسازی شده است، البته تاکنون این امامزاده بارها مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته، آخرین بازسازی آن هم به سال ۱۳۸۶ هجری خورشیدی باز می‌گردد، همچنین این اثر در تاریخ ۱۷ آذر ماه سال ۱۳۷۷ با شماره‌ ثبت ۲۱۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

معماری امامزاده عبدالمهیمن(ع)

گنبد امامزاده، خشخاش ۸ ترک است که به شکل گنبدسازی قاجاریه می‌باشد، مصالح به کار رفته سنگ اسفنجی است و پوشش سقف در ایوان‌ها از چوب صندل می‌باشد.

گنبد دارای گچ بری‌های بسیار زیباست و تزئینات درب، پنجره و شیشه‌های رنگی هشتی بر زیبایی بنا افزوده است و اطراف گنبد صحن، رواق‌هایی وجود دارد که میله‌های بلند باعث ورود جریان هوا به داخل محوطه می‌شود، همچنین اطراف امامزاده قبرستانی قدیمی وجود دارد و در حیاط استراحت‌گاهی برای زائران درست شده و به هشتی معروف می‌باشد، در وسط و طرفین هشتی نیز سه اتاق وجود دارد که به سبک اتاق‌های بافت قدیم بوشهر بوده و جمعا شش اتاق است.

در طرفین هشتی پلکان حلزونی مانند وجود دارد و کاشی‌های به کار رفته به رنگ‌های کبود سبز، قرمز، سفید و زرد می‌باشد و اشکال گل و بوته را دارا است.

پیشنهاد برای دیدن امامزاده عبدالمهیمن

از قدیم الایام مراسم دعای پر فیض عرفه به صورت متمرکز در این مکان مقدس برگزار می‌شود، حرم مطهر امامزاده به دلیل نوع معماری به کار رفته به عنوان یک اثر ملی و تاریخی، فرهنگی به ثبت رسیده است.

این امامزاده در نزدیکی منطقه باستانی ریشهر قرار دارد و علاقمندان می‌توانند به دیدن این منطقه بروند و همچنین در ریشهر ساحلی زیبا به نام ریشهر(لیان) وجود دارد که بهترین فرصت است تا از دیدن غروب چشم نواز خورشید لذت برده و خاطرات زیبایی را برای خود ثبت نمایند.

انتهای پیام/